Petek Çöp Şiş – Günhan Meler
Çöp Şiş, Köfte, Izgara Grill
Tel: 0 232 892 40 77
Selçuk-Kuşadası Kavşağı, Hastane Karşısı Selçuk/İzmir
www.petekcopsis.com
www.facebook.com/petekcopsis
E-mail: mail@petekcopsis.com
SELÇUK’UN ÜNLÜ ÇÖP ŞİŞİ
25 Haziran 2010 – Milliyet Gazetesi
1975’ten bu yana çöp şiş satan Mustafa Meler’in Petek’inde yemekler ucuz ve çok lezzetli
Mustafa Meler’in çöp şişini 22 yıl önce tadıp beğenmiştim. O yıllarda Mustafa Meler’in Selçuk’ta, ana yolun kenarında ufacık bir kulübesi vardı. Bodrum’a uçakla gitme imkanı olmadığından, karayolu ile gidenler Selçuk’tan geçerken yol üstündeki “Petek Çöp Şiş” levhalı barakanın önünde durur, Mustafa Meler’in çöp şişleri pişirmesini bekler, sonra da ayakta veya yol kenarındaki oturaklara tüneyerek yerlerdi. Derken belediye Mustafa Meler’e otobüs garajı içinde bahçeli bir yer tahsis etti. Bodrum’a uçak seferleri başlayınca yolcular azaldı ama bu defa da Efes ve Şirince trafiği, Efes konserleri başladı. Mustafa Meler’in çöp şişinin ünü yayıldı, meraklısı çoğaldı.
“Daha pahalıya satamayız”
Geçen hafta sonu Selçuk’a, çöp şiş yemek için uğradık. Belediye Garajı içindeki dükkanlar yıkılınca belediye Mustafa Meler’e Selçuk’ta Efes’e giden yolun köşesinde bir yer göstermiş. Selçuk sıcaktan yanarken, yemyeşil bahçede çardağın altındaki masalardan birine oturduk. Çöp şişimizi ve yayık ayranımızı ısmarladık. Mustafa Meler, 1950’lerde Selçuk’a iskan edilen Yugoslav göçmeni bir ailenin çocuğu. 1975’ten bu yana Selçuk’ta çöp şiş satıyor. Dana budunu, Selçuk’taki 60 yıllık Aile Kasabı’ndan satın alıyor. Eti ayıklayarak küçük küçük parçalar halinde kesiyor. Karısı Aliye Meler bu etleri ince kesilmiş şişlere geçiriyor. Her bir şişte dört parça dana eti, bir parça kuzu kuyruğu var. Bana anlatıldığına göre çöp şişe lezzet veren kuzunun kuyruk yağı imiş. Günlük olacakmış. İlla da kuyruk parçasını yemek diye bir şey yok. İsteyen ilk dört parça eti yiyor, kuyruk yağını çöp şişte bırakıyor. Çöp şişin lezzetini artıran, alevi geçmiş kömür ateşinde yavaş yavaş pişirilmesi. Petek Çöp Şiş’te 10 çöp şiş 8 TL. Çöp şişin yanında yüz yıllık Kırıktakla mandırasının yoğurdu ile yapılmış yayık ayranı içilir ise 1 TL de ayrana ödeniyor. Ekmek bedava. Mustafa Meler, Aile Kasabı’ndan aldığı kıymayı, ekmek içi ve az miktarda zeytinyağı ile yoğurarak köfte de yapıyor ama onu ünlendiren çöp şişi tavsiye ederim. Servis sorumlusu Vasıf Gürbüz yabancı turistlerin siparişlerini nasıl alıyor bilmesem de servisi hiç aksatmıyor. Selçuk’taki fiyatlar büyük şehir fiyatlarına benzemiyor. Mustafa Meler’in oğlu Günhan’ın çarşı içinde Petek Döner adında bir lokantası var. Genelde çarşı esnafına hizmet veren bu lokantada yarım ekmek içi döner 2 TL. Yayık ayranı 50 kuruş. “Çarşı esnafı döner-ekmek ve ayrana bundan fazla para veremez. Fiyatı artırsak müşteri bulamayız” diyor. Selçuk’tan geçerseniz Petek Çöp Şiş’e mutlaka uğrayın. Yol üstü basit bir lokantada lezzetli çöp şiş yiyeceksiniz. Son bir not: Hayatta neler oluyor. Karı-koca 35 yıldır gece gündüz demeden eti şişe diziyor, pişirip satıyor. Bununla geçiniyor. Erkek çocuklarını okutmuşlar, ona iş yeri açmışlar. Kız çocuklarını Kıbrıs’ta paralı üniversitede okutmaya çalışıyorlar…( 25 Haziran 2010 – Milliyet Gazetesi)
MARMARİS’E GİDERKEN EFES (8 Eylül 2011)
Marmaris’e 13 senedir her yaz gideriz. Sabaha karşı yola çıkmak, doğan güneşin ürkek ışığı, arabanın altında kayan yol ve feribota binince insanın burnuna çarpan deniz kokusu beni nasıl mutlu eder.
Tatile çıktığımı, tüm kaygıları geride bıraktığımı hissederim. Durulacak noktalar çoktan belirlenmiştir, Susurluk ve sonrasında Efes.
Her sene gitsem toprağına ilk kez ayak basmış gibi heyecanlanırım. Tarihin kalıntıları arasında, yüzyıllar önceki yaşanmışlığın izlerine basa basa ilerlerim. Bu sene de aynı mutlulukla çıktık yola.
Yeşil yamalı tarlaları, dağların tepesindeki ak bulutları gözümü kırpmadan izledim. Doğan günün sessizliğinde edilen sohbetlerin keyifleri de bir başkaydı.
Güneş en tepeye ulaştığında biz de Selçuk’a vardık. Onca senedir Efes’i ziyaret etmemize rağmen durup da bir çöp şiş yememiştik. Kısmet bu seneyeymiş. Merkezde bulunan ufak ve şirin bir yere oturduk, Selçuk’un en ünlü çöp şişçisi olduğunu bilmeden.
Petek Amca bu işi senelerdir yapıyormuş. Biz varmadan hemen önce TRT’nin çekim ekibi oradaymış. Asma yaprakları arasında sıralanmış masalarda kendi üretimleri olan şaraplar da satılıyordu.
Kimler gitmemiş ki Petek Amca’nın yerine? Dönemin ünlü gazetecilerinin fotoğrafları çerçeveletilerek duvarlara asılmış.
Sipariş verdikten sonra iyice meraklanarak çöp şişlerimizi beklemeye başladık. Bu sırada yeni çöp şişleri itina ile dizen Petek Amca’nın yanına gittik ve onunla biraz sohbet ettik.
Yemeklerimiz geldiğinde artık açlıktan duramaz haldeydik, başlamadan bu fotoğrafı çekebilmek ciddi bir irade sahibi olmayı gerektirdi 🙂 Petek Amca’nın çöp şişi etlerin aralarında minik yağ parçalarının da dizildiği minicik şişlerden oluşuyordu.
Etle birlikte servis edilen lavaş da kendi üretimleriydi ve hamuru ne ince ne kalın pide lezzetindeydi. Beni asıl bitiren karamelize edilmiş soğanın salata olarak servis edilmesi oldu.
Normalde soğan yiyemeyen bir insan olarak bu kadar güzel pişirilmiş ve hafifletilmiş bir salatayı afiyetle yedim.
İstanbul’da bayılarak yediğimiz fajita’dan defalarca kez daha lezzetliydi. Bugüne kadar orayı keşfedememiş olmamıza üzülürken bir yandan da bundan sonraki her sene uğrayacağımız için sevinç duyduk.
